Atlantic City, Nashville en Memphis

Ik was gebleven bij m'n reisdag naar Atlantic City. Dit was een busreis van zo'n 4 uur, dus ik kwam nog mooi op tijd bij het hotel aan. Vanaf het busstation was het alleen wel nog een aardig eind lopen. Het hotel zelf was super groot, met casino en al. De kamer was erg mooi, voor wat ik voor betaald heb was het allemaal erg knap. Na het eten maar even scheerschuim gekocht. Ik had me namelijk al 3 weken niet geschoren en m'n apparaat kon het waarschijnlijk niet meer aan.

De volgende dag eens lekker uitgeslapen, daar was ik wel aan toe. Rond half 12 ging ik de befaamde Boardwalk langs de oceaan op. Het is allemaal wel erg commercieel met om de 3 meter een souvenirwinkel of een pizza/hotdog tent, maar dat maakte het wel leuk om er langs te lopen. Er was ook een groot winkelcentrum op een pier, dus daar mooi even rondgelopen. Daarna de rest van de pier gelopen en daar kwam ik zowaar een bord van de serie Boardwalk Empire tegen. Die ben ik vlak voor m'n reis gaan volgen dus dat was wel geinig. In de serie hebben ze het ook een paar keer over Salt Water Taffy, wat hele zoete toffee is. Dit is een typisch snoepje voor AC, dus die moest ik ook even proberen. En gelijk een stukje chocolade fudge gekocht. En het was allebei erg lekker! Hierna weer teruggelopen naar het hotel en de rest van de dag mooi op bed tv gekeken.

Helaas stond voor deze dag een minder leuke ervaring in het vooruitzicht: 23,5 uur in de bus naar Nashville. Ik had weer een routewijziging omdat ik in Charleston geen hostel kon vinden. Ik moest in Philadelphia weer overstappen op de bus richting Washington, en weer bleek deze uitverkocht. Vlak voor de bus vertrok liep ik toch maar naar de chauffeur en gelukkig waren er een aantal plekken over. De volgende dag rond 9.00 kwam ik in Nashville aan. Ik nam de taxi naar het hostel en kon gelukkig gelijk inchecken. Nadat ik m'n spullen gedropt had liep ik richting downtown op zoek naar een ontbijt, want dat had ik nog niet gehad. Gelukkig kwam ik op mijn route een Subway tegen. Hierna ging ik door naar de Country Music Hall of Fame. Voor mij bestond country alleen uit Johnny Cash, maar het was wel erg interessant om te leren welke artiesten er nog meer aan hebben bijgedragen en hoe het genre tot stand is gekomen.

De volgende dag ging ik naar iets waar ik in de Hall of Fame pas van gehoord had, The Grande Ole Opry. Dit is een radioshow die ergens in de jaren '20 begon met het uitzenden van live countrymuziek en daarmee veel toekomstige artiesten inspireerde. Waar ik heen ging was het gebouw waar het van 1974 tot nu gehouden wordt. Het is eigenlijk een concertgebouw, omdat er ook altijd publiek bij is. In het gebouw kregen we een backstage tour en mochten we het podium op. Dat was allemaal best interessant, omdat veel van de artiesten uit de Hall of Fame ook 'lid' waren van de Grand Ole Opry. Hiervoor moesten ze wel bijna elke zaterdag beschikbaar zijn voor een show. Ook Johnny is een tijdje lid geweest, maar door zijn drukke toerschema was ie er mee gestopt.

De volgende dag ging ik naar het gebouw waar de Grand Ole Opry groot is geworden, het Ryman Auditorium. Ook hier kregen we een backstage toer, door de kleedkamers die allemaal een thema hadden. Een had ook een Johnny Cash thema, met allemaal foto's en andere voorwerpen. Er was ook een expositie over Johnny en June en hun betrokkenheid bij de Grand Ole Opry. Hier ging ik na de toer op m'n gemak nog even kijken.

M'n hele bezoek aan Nashville lijkt zo wel om Johnny te draaien, maar de volgende dag ging ik naar z'n graf in Hendersonville. Ik had allerlei manieren uitgezocht om er te komen, maar dat bleek erg lastig. Uiteindelijk heb ik bij het hostel een fiets gehuurd en deze meegenomen in de bus. De busrit duurde een uur en daarna begon het avontuur. Op de fiets langs een 80 km weg, een onbetrouwbare ketting en flinke heuvels. Maar na 3 kwartier toch heelhuids aangekomen bij de begraafplaats. Ik ging gelijk maar een gebouwtje binnen om te vragen waar het graf was. Ik had m'n Cash shirt aan, dus ze wisten gelijk waar ik naar op zoek was. Nog even een mooi plastic boeketje gekocht zodat ik in ieder geval wat achter kon laten. En ik was niet de eerste Nederlander. Er stonden 2 rood/wit/blauwe vlaggetjes van de familie Kol. Verder dingen van Italianen, Fransen en Brazilianen. Ik ben niet de enige gek dus. Ik vond het gelukkig wel de moeite van de tocht waard.

De dag erop vertrok ik weer naar m'n volgende bestemming: Memphis. Ook een stad met veel muzikale geschiedenis. De eerste dag gelijk de twee bekendste attracties bezocht: The Sun Studio's en Graceland. In de studio hebben Elvis, Johnny, Jerry Lee Lewis en veel bekende bluesartiesten hun eerste platen opgenomen. Op een dag kwamen bij toeval Carl Perkins, Jerry Lee Lewis, Elvis en Johnny bij elkaar en begonnen spontaan te jammen. De platenbaas had dit zonder dat ze het wisten opgenomen. Ze werden het Million Dollar Quartet genoemd en van het resultaat heb ik een cd gekocht. Hierna met een gratis shuttlebus naar Graceland. Ik vond de entree wel erg duur, maar ik wilde er toch wel heen. Er is onderhand een heel complex omheen gebouwd met tentoonstellingen, maar alleen z'n huis vond ik wel genoeg. Ook ik als niet zo'n grote Elvis fan vond het toch wel interessant.

Vandaag ben ik naar het Rock 'n Soul museum geweest. Hier wordt de totstandkoming van blues, rock 'n roll, soul en country uitgelegd. Dit is voor een groot deel in Memphis ontstaan. Hierna ging ik naar het National Civil Rights museum. Dit is op de plek waar Martin Luther King Jr. in 1968 vermoord is. Het was opgezet als een tijdlijn vanaf de slavernij tot vlak na de moord. Erg interessant om te zien hoe dat allemaal gegaan is.

Morgen heb ik nog een dag in Memphis omdat ik pas een dag later een hostel kon boeken in New Orleans. Daarna is het Atlanta, Savannah en St Augustine. Geen Charleston dus, dat laat m'n planning toch niet toe..